Sfeerfoto

Puberzoon ontglipt me

Onze zoon van bijna 15 laat zich helemaal niet meer gezeggen. Als hij thuis komt uit school wil hij niet eens dat ik vraag hoe het gegaan is. Hij pakt het liefst zelf wat te drinken, en gaat dan gelijk naar boven. Ik heb het nare gevoel dat hij me ontglipt. Hij is altijd bezig met zijn computer die sinds kort op zijn kamer staat. Van mijn man krijg ik geen steun, die geeft hem overal zijn zin in. Overigens hebben we wel een goed huwelijk.

De puberteit kan voor ouders een zorgwekkende periode inluiden. Zeker als een kind zich afsluit en weinig of geen contact meer wil hebben met zijn ouders. Wat houdt hen bezig? Blijven ze betrokken bij het gezin en de kerk? Zijn ze wel met de goede dingen bezig? Ouders kunnen zich machteloos voelen als ze voor ogen zien dat ze de controle verliezen en niet weten hoe ze hun kind kunnen bereiken.

Met de puberteit kan ook voor jongeren een lastige periode aanvangen. Lichamelijk verandert er veel. Het steeds meer op eigen benen staan en meer vrijheid krijgen, is leuk voor pubers. Anderzijds levert het ook onzekerheid op. Ze moeten een eigen mening vormen over allerlei dingen. Maar weten nog zo weinig. Daarbij zijn ze gevoelig voor de waardering van anderen. Het kan er enorm inhakken als iemand afkeurend is over het uiterlijk of over hun persoon. Temidden van allerlei onzekerheden moeten pubers een weg vinden. Het is eigen aan pubers om die onzekerheid zoveel mogelijk te verbloemen. Want met je kwetsbaarheid loop je niet te koop.

Er zijn pubers die continu aandacht vragen. Er zijn er ook die zich afsluiten en het isolement zoeken in hun eigen wereldje. Daarin vinden ze tijd en ruimte om zich prettig te voelen. Op zichzelf is daar niets mis mee. Pubers hebben het vaak druk. Op school en met allerlei dingen die ze daarnaast nog doen. Ze moéten vaak zoveel. Terugtrekken op de kamer is nodig om weer bij te tanken.

Maar dan komt er een probleem. Wat doet een jongere op zijn kamer? Deze jongen heeft op die kamer een computer en zit daar altijd achter. Ik denk dat het heel terecht is dat moeder zich zorgen maakt. Juist in de puberteit waarin het afstand nemen van ouders een normale ontwikkeling is, kan de computer alle aandacht opslorpen. Zeker als er ook een internetverbinding is. Als er geen tijdsgrens meer is, zijn pubers vaak uren bezig met allerlei (online) games, MSN, hyves, Dvd's, films via internet. Het aanbod is groot en interessant voor jongeren. Veel leuker dan een kopje thee drinken met je moeder. Het zuigt alle aandacht weg van sociaal verkeer in het gezin.

Ik denk dat ouders heel waakzaam moeten zijn als het gaat om computergebruik. Ik wil nu geen inhoudelijke discussie voeren, maar me toespitsen op het sociale aspect. Het scherm staat makkelijk het onderlinge contact in de weg. Begrens daarom de computertijd. Bijvoorbeeld één uur scherm per dag voor ontspanning. Als er voor school dingen gemaakt of opgezocht moeten worden, dan is dat iets anders.

Natuurlijk zullen pubers fel negatief reageren op zo'n grens. Het is natuurlijk belachelijk. Natuurlijk doet geen enkele ouder dat verder. Iedereen mag onbeperkt op de computer of in ieder geval veel langer dan dat ene uur. Als dat al waar is - vaak overdrijven pubers - dan blijft wel staan dat ouders in hun eigen huis verantwoordelijk zijn voor wat er gebeurt. Ouders mogen huisregels stellen. Het is wel zaak dat ouders op het samen eens worden.

Helaas is het zo dat de computer op de kamer van de zoon zijn intrede heeft gedaan. Het is meestal niet makkelijk om dat terug te draaien. Wat overblijft is het gesprek. Ouders mogen hun zorg uitspreken en duidelijk grenzen aangeven. "Jan-Willem, ik wil met je praten. Het valt me op dat je altijd achter de computer zit. We vinden het belangrijk dat we ons gezin samen dingen doen en niet langs elkaar heen leven. Ik heb de indruk dat jij het op je kamer veel leuker vindt dan beneden. Dat snap ik ook wel. De spelletjes die jij doet zijn natuurlijk veel leuker dan kletsen met ons. Ze zijn spannend, denk ik. Kun je me eens laten zien welke jij het allerleukst vindt om te doen?"

"Jan-Willem, toch vind ik het niet goed als je hier uren mee bezig bent. Weet je waarom? Jij moet ook leren belangstelling te hebben voor anderen. Je moet contacten leggen en onderhouden. Ik weet zeker dat je dat niet leert door alleen maar op je kamer te zitten. Hoe denk jij daarover?"

"Ik zie dat wij je teveel vrijheid hebben gegeven door de computer op je kamer te zetten. Je kunt de knop niet goed uitzetten. Daarom wil ik met je afspreken dat we òf de computer weer beneden zetten. Òf dat we samen afspreken hoe lang elke dag op de computer mag. Dat vind je misschien kinderachtig. Maar bewijs jij maar eens dat je aandacht hebt voor andere dingen. Het leven is veel meer dan wat je op het scherm ziet. Jij bent voor ons de moeite waard, daarom willen we niet dat je zo eenzijdig bezig bent."

Het spreekt vanzelf dat de puberteit geen goed startmoment is om gemeenschappelijke dingen te doen. Als het goed is hebben ouders in de kinderjaren al tijd en aandacht vrijgemaakt om de band sterk te maken. Is de sfeer gezellig en positief, dan zijn pubers makkelijker te betrekken bij het samen drinken en eten.

Tips:

  • Laat merken dat u van uw kind houdt
  • Toon belangstelling voor wat hij doet
  • Zoek hem op in zijn bezigheden
  • Stel een grens aan computergebruik
  • Heb aandacht voor positief gedrag

Deze website maakt gebruik van cookies

Deze website gebruikt cookies. Door gebruik te maken van deze website, geef je aan akkoord te zijn met het gebruik van cookies. Lees meer

Sluiten